به گزارش گروه دين و انديشه "مهر" ، وي در ابتداي خطبه گفت : يكي از وظايف مردم عموماً و مؤمنان خصوصاً، تدبر و انديشه و دقت، در آيات و سوره هاي قرآن كريم است. تدبر در قرآن يكي از خواسته هاي خداوند عالم است كه به آن امر فرمود؛ زيرا آن را منشأ فوائد بسيار از جمله متذكر شدن صاحبان عقل مي داند و مي فرمايد:« اين كتابي است پربركت كه بر تو نازل كردهايم تا در آيات آن تدبر كنند و خردمندان متذكر شوند» و كساني كه در قرآن تأمل و دقت نمي كنند را مورد سرزنش و ملامت قرار داد و فرمود: «آ يا درباره قرآن نميانديشند؟! اگر از سوي غير خدا بود، اختلاف فراواني در آن مييافتند» ، و عدم تدبر در قرآن را محصول مُهر بودن دل آن ها مي داند و مي فرمايد: «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا»، «آيا آنها در قرآن تدبر نميكنند، يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است؟» .
حجت الاسلام ابراهيميان افزود : با تدبر در قرآن كريم حقايق و معارف قرآني براي انسان كشف مي شود و هدف از انزال قرآن كريم و تأكيد بر انس و ممارست و تلاوت قرآن كريم نيز همين است. تا انسان با دقت در قرآن، به حقايق و مواعظ و عبرت ها و قوانين و سنت هاي آن آگاه شود و آن را در زندگي به كار گيرد.
وي اضافه كرد : قرآن هر چند از قصه و تاريخ نيز برخوردار است ولي كتاب قصه و تاريخ نيست. لذا اولياء معصوم ما قرائت بدون تأمل و تدبر را حقيقت قرائت نمي دانند. آنان روح قرائت و تلاوت قرآن را تدبر در آن مي دانند. امام علي(ع) مي فرمايد: «آگاه باشيد: فقيه حقيقي را به شما خبر مي دهم؛ فقيه حقيقي كسي است كه مردم را از رحمت خدا نااميد نكند و آنان را از عذاب الهي ايمن نسازد و آنان را در گناه الهي رها نسازد و از سر بي ميلي به قرآن، قرآن را ترك نكند؛ آگاه باشيد علمي كه در آن فهم نيست، خيري در آن نيست و عبادتي كه در آن آگاهي نيست، خيري در آن نيست». و رسول خدا(ص) نيز مي فرمايد: « مردم در قرآن بينديشيد و آيات آن را درك كنيد و در محكمات آن نظر كنيد و از متشابه آن متابعت نكنيد» .
حجت الاسلام ابراهيميان گفت : امام علي(ع) قرآن كريم را بهترين ماية عبرت مي داند و بشر را به تدبر در آن امر مي نمايد زيرا تمام عوامل هلاكت و بدبختي و عوامل سعادت و نجات انسان در قرآن كريم در داستان هاي زندگي اقوام و ملت هاي گذشته ذكر شده است. در پرتو تدبر در قرآن، فوائد قرآني حاصل مي شود لذا خداوند عالم امر به ترتيل قرآن كرد و فرمود: «اى جامه به خود پيچيده! شب را، جز كمي، بپاخيز! نيمى از شب را، يا كمي از آن كم كن، يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان» . امامان عليهم السلام ترتيل قرآن را به معني تدبر در امر و نهي و قصه ها و معارف و پندهاي آن معنا كردند و فرمودند: «راوي مي گويد من در خدمت امام صادق(ع) بودم كه ابوبصير از آن حضرت سؤال كرد و گفت: فدايت شوم آيا قرآن را در يك شب تمام كنم حضرت فرمود نه. پس گفت در دو شب تمام كنم حضرت فرمود نه. تا اين كه به شش شب رسيد. پس حضرت با دست خود اشاره كرد و فرمود اي ابابصير: اصحاب پيامبر(ص) قبل از شما قرآن را در يك ماه يا كمتر مي خواندند، قرآن را نبايد تند تند خواند بلكه بايد به نحو ترتيل قرائت شود . زماني كه به آيه اي كه در آن آتش ذكر شده است رسيده اي، توقف كن و از آتش به خدا پناه ببر» .
نظر شما